بنال ای دل ...

بنال ای دل که دنیا را بقا نیست

چو آرامش در این دار فنا نیست

بنال ای دل نماند جاودانه

بجز عشق و نوای عاشقانه

بنال ای دل به لحن نای داود

که هر نالیدنش ذکر خدا بود

بیا تا از پی اش با هم بگردیم

که هر دو آشنا با آه و دردیم

بنال ای دل که یارم زار و خسته

به پشت پرده غیبت نشسته

بنال ای دل به هر صبح و به هر شام

چو تنها اشک ریزد آن دلارام

بنال ای دل ز غمهایم گذر کن

که تنها ناله بر آن منتظر کن

بنال ای دل که یارم در نماز است

سراپا ناز و در حال نیاز است

بنال ای دل که بس آزرده ام من

که ردپای او گم کرده ام من

نشانم ده حریم سامرا را

مگر پیدا کنم آن دلربا را

بنال ای دل گل بی خار من کو

نشینم چون بنفشه بر لب جو

مگر عکس رخش در آب بینم

دگر او را مگر در خواب بینم

که من آلوده ام او پاک و معصوم

از این رو گشته ام ناکام و محروم

بنال ای دل چو آید بوی نرگس

بخوبی عطر او را می کنم حس

خدایا در فراقش ناله تا کی

به سینه داغها چون لاله تا کی

خدایا رازها در پرده تا کی

ز غیبت قلبها آزرده تا کی

بنال ای دل بگو با شور و فریاد

که یا مهدی جهان پر شد ز بیداد

تو ای مهر آفرین لطف خدایی

 کجایی ای گل زهرا کجایی؟